San Agustin del Valle Fertil, km 2015
Eerder schreef ik over de Gaucho Gil. We komen nog steeds mini-kapelletjes met rode vlaggen met een beeld van de Gaucho. Maar we komen ook ogenschijnlijke vuilnisbelten tegen – grote verzamelingen flessen en auto-onderdelen – rond een kruis of een soort mariabeeld. ’Difunta Correa’ staat erbij, het is een soort heilige voor reizigers.
› Lees verder
Chepes (Ar), 1816 km
175 kilometer geleden verlieten wij het asfalt, niet wetende wat voor wegen ons te wachten stonden.
Wij beschikken over diverse soorten bronnen om onze route te bepalen.
- Lisette heeft thuis al veel onderzoek gedaan, onder andere op basis van reisverhalen van anderen (op internet)
- Een reisgids (Footprint)
- Een ’Nelles’kaart
- Een ’Reise know-how’kaart
- Informatie van lokale Argentijnen
Om vanuit de Valle Traslasierra naar het westen te komen waren grofweg drie mogelijkheden, waarvan er twee uit een ’rode weg’ bestaan en één uit een rechtstreekse ’gele weg’.
› Lees verder
Villa Cura Brochero (1608 km)
Eerder schreven wij al over de honderden flamingo’s die we zagen in de Laguna Mar Chiquita.
Het begon met de, door ons zogenoemde, Oranginavogel. Dit is een vogel die veel voorkomt in de bermen van de wegen van Uruguay en Entre Rios. Bij plotseling voorbijkomende fietsers springt de vogel op en vliegt snel weg. De vogel heeft de vorm van een Oranginaflesje op zijn kant en als de vogel zijn vleugels beweegt dan ziet het er bijzonder lomp uit. Je bent bang dat als de vogel zijn vleugels stil houdt, deze als een bom naar beneden valt. Niets is minder waar, de vogel kan bijzonder sierlijk zweven. Onze ornitologische kennis is onvoldoende om de werkelijke naam van deze vogel te herleiden.
Villa Cura Brochero, km 1608
Een weerpraatje. Het weer is hier best bijzonder. Toen in Nederland de mussen van het dak vielen waren wij in het laagland bij een aangenaam wintertemperatuurtje van 20-25 graden. Nu het in Nederland is afgekoeld en hier en daar flink regent hebben wij te maken met grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht en is het nog steeds droog.
koud
La Falda, 1423 km
Het bakkertje in Buenos Aires waar Lisette op de eerste avond lekkere taartjes haalde en vertelde over onze reis voorspelde het al: jullie halen de krant!
› Lees verder
Miramar, 1125 km
In Argentinië zijn veel honden. Regelmatig rennen honden luid blaffend een eindje met je mee. Tot echte confrontaties is het (nog) niet gekomen. Uit voorzorg zijn zowel Lisette als ik ingeënd tegen rabiës. De mate waarin ze lastig zijn voor ons, fietsers, verschilt.
› Lees verder
Humberto Primo, km 963
Vegetariër? In Argentinië? Maar dat is toch het land van de grote biefstukken? Vaak is ons gevraagd of dat wel goed gaat. Ja, dat gaat goed. Als we niet oppassen rollen we straks tonnetjerond de Andes in.
› Lees verder
Humberto Primo – 963 km
Hoe de ’hospidalidad’ van dorp tot dorp verschilt.
Gisteren vroegen wij tevergeefs in een kroegje om informatie over een verblijfplek en moesten wij onze toevlucht nemen tot de tuin van het politiebureau (wel een goed verhaal!), vandaag reden wij Humberto Primo binnen en vielen midden in de voorbereidingen van het jaarlijkse festival. Tijdens het festival is de belangrijkste activiteit: het bereiden van de ultieme ’Piemonteese’ saus (er wonen hier nogal wat Italiaanse immigranten).
Emilia, km 884
Een tijdje geen internet gehad, dus nu volgt eerst een verhaal uit Diamante, aan de rivier Paraná. Daar ontmoetten we Maxi en Pablo uit Rosario, een grote stad een eind stroomopwaarts. Zij kamperen met hun kajaks in Diamante.
Maxi is onderwijzer en een verhalenverteller. Hij houdt van de Delta en is het hele jaar door in zijn vrije tijd op de rivier te vinden. Elke plek en elke boom heeft volgens hem een eigen verhaal. Hij kent veel legendes van de Guaraní.
› Lees verder
Emilia, 884 km
Vandaag hebben wij het toeristische gebied van Entre Rios verlaten. We nemen de eerste mogelijkheid ten noorden van Santa Fé om naar het westen te gaan en fietsen 60 kilometer over ‘tierra’, dat is slechter wegdek dan ‘ripio’.
Tierra
