lisettedeboer.nl

Liefst drie nachten in Erzincan, waarvan één onbedoeld. Allereerst hadden we gewoon ontzettend behoefte aan een rustdag. Veel kilometers en veel hoogtemeters gemaakt. Vandaag zouden we verder fietsen door een kleine weg omhoog te fietsen en dan hoog in de bergen een stuk naar het oosten te gaan alvorens weer af te dalen naar ‘de bewoonde wereld’. De weg onhoog was prachtig en klom van rond 1200m in de stad naar 2100m met bijna de hele tijd uitzicht over het dal met de stad. Daarna zijn we iets meer dan 100m gedaald waarna het asfalt ophield. Daarmee hield vrij snel ook de etappe op omdat we vastliepen in dikke rode modder. Een dolmuz chauffeur die van de andere kant kwam maakte duidelijk dat het 35km ellende was. Mission impossible. Er zat niks anders op dan omkeren, de vastgelopen fietsen van modder te ontdoen, afdalen en morgen weer een frisse poging met weer een klim naar 2100+m over de wat grotere weg naar Kelkit en daarna Bayburt. Goed voor ons zen en de verhalen bij het kampvuur.

Na een week fietsen van Istanboel naar het oosten zijn een paar eerste indrukken:
- extreem vriendelijke mensen;
- erg steile wegen;
- lekker eten;
- groen landschap;
- afwezigheid van vrouwen in de openbare ruimte doet vreemd aan;
- wat is dit land groot.

Ongetraind weggaan geeft fysiek wat ongemakken, maar verder zijn we onder de indruk van deze plek.

Lisette

Alweer een ruime week aan het werk sinds terugkomst uit heerlijk warm Vietnam. Wennen aan kou, sneeuw en regen. Snel weer in werkroutine. Heeft het iets gebracht? Ja. Prettige winteronderbreking, vitamine D, de energie van Azië, ervaring van een stad vol mensen, brommers en toch laid back. Mensen die NU leven en niet gisteren of morgen. Vakantie zonder fiets. En blij zijn elkaar weer te zien. Pim komt terug op 19 maart. Ik tel vast af.

Saigon staat al wekenlang in het teken van ‘happy new year’ met allerhande versiersing, muziekjes en goedbedoelde wensen van jan en alleman. De jaarwisseling zelf viel daarom een beetje tegen. Dat kwam wellicht ook door de plek waar we zaten: aan het zwembad van een expatvilla in een expatwijk. Geen enkele vuurpijl gezien. De meeste aanwezige Vietnamezen wilden voor twaalven al opstappen. Maar de champagne smaakte goed.

Happy New Year!

Na Phu Quoc kwam Sa Pa (koud!), Ha Noi (aangenaam), Ningh Binh (bouwplaats), Ha Long Bay (mooi & toeristisch) en nu weer Sai Gon. Voor foto’s verwijs ik gewoon naar Pim. Hieronder vast wat plaatjes van de haven van Cat Ba, het grootste eiland van Ha Long Bay.

visserijschepen

watertaxi's

pauze

Phu Quoc is erg relaxed. Mooi weer, mooi strand, behoorlijk eten, eerste boek uit, eerste brommer-ervaring, boottochtje, snorkelen in een soort aquarium. Kortom: erg relaxed. Jammer dat ik geen onderwaterfoto’s heb kunnen maken, dat was echt spectaculair.

Bootje voor anker

bedrijvigheid op de pier

Turtle Island

Het heeft allemaal weinig met fietsen te maken, maar ik ben nu ook (even) in Sai Gon. Gisteren aangekomen. Eerste indrukken: wat een boel lawaai (waar Pim woont is het voor saigonese begrippen rustig) en wat een klamme warmte (het is hier naar saigones begrippen koel). Even wennen dus. Hieronder een paar plaatjes van de vliegreis en van de straat waar Pim woont.

Hong Kong airport

Hong Kong

Sai Gon

18A Nguyen Thi Minh Khai

Voor wie nieuw nieuws uit Sài Gòn zoekt: Pim heeft een vernieuwde eigen site waarop hij af en toe foto’s post.